Alkohol kongur

"Alkohol kongur" er sjálvsævisøguligur tekstur, sum lýsir njótingina, ið stendst av drykkjuskapi, og ræðuliga bardagan við alkoholismu. Hetta er søgan um tað tvíeggjaða svørðið, sum alkohol er.

Bókin avdúkar púkan Alkohol alment eftir gomlu ráðunum: Tann, ið hevur brent seg, má ongantíð gevast at tosa um eldin.

Sosialrealistiska lýsingin hjá Jack London av egnum royndum og arvi – ikki minst tí sosiala – er hugtakandi. Uttan kroyst av nøkrum slag lýsir hann, hvussu ógvusligur drykkjuskapur hongur saman við at vera mansligur.

Hann sigur frá, hvussu ymisliga hann hevur upplivað alkohol á ymsum stigum í lívinum, og dregur serliga fram frálíku upplivingarnar tannárini, tá ið hann var sjómaður, og seinni í lívinum, tá ið hann var múgvandi og viðgitin høvundur. Um stuttleikan, sum smátt um smátt varð til høpisloysi.

Sjálvur skifti hann ongantíð brennivínið um við vatn, tí hann visti, at hann fór ongantíð at klára síni 1000 orð um dagin, kundi hann ikki fáa sær eitt glas ella bæði trý.

...

"Alkohol kongur" is an autobiographical text, depicting both the pleasures of drink and the horrific battle against alcoholism. This is the story of the two-edged sword, alcohol.

The devil alcohol is revealed according to the old dictum, “The one who has burnt himself must never stop speaking of the fire.”

In his honest depiction of his own experiences and especially their social context, Jack London’s social realism mesmerises. Without forcing his prose, he shows how being a real man is wound up with excessive drinking.

He narrates the various experiences of alcohol throughout life’s stages, noting especially the wonderful experiences in his teenage years, when he was a sailor, and then the rather different experience later in life, when a wealthy and famous author – a slow movement from youthful fun to despair.

London never exchanged the alcohol with water; he knew he would never make his 1000 words without his one or even 3 glasses a day.