Svøltur
Stoltleiki og eyðmýkt í hornatøkum. Neyðin rekur ein mann út hagar, ið øll siðmenning verður skrædlað omanav, og eitt nakið, hungurstungið og fjáltrandi menniskja situr eftir.
Hann hittir eina vælbjargaða gentu, sum ger, at fátæktin verður uppaftur sjónskari og beinleiðis rívur í eyguni.
Hamsun kavar niður í sálardýpið og lýsir fepurgyklið hjá manni, ið er heilt úti á ytstu trom. Men kortini vinnur vónin á øllum. Vónin um eitt betri lív sloknar ongantíð.
SVØLTUR er úr enda í annan ein tennandi ferð inn í tilveruna hjá einum menniskja, sum gongur og melur í einum stórbýi á markinum at verða týnt av kørgum korum og tí eirindaleysa dystinum at fáa fótafestið aftur í lívinum.
...
Pride and humiliation wrestling. Desperation pushes a man out where all civilisation has been eliminated, and only a naked, quivering human, exhausted by hunger, is left behind.
He meets a well-to-do girl, which only illuminates his poverty even further, the stark contrast plain to see.
Hamsun dives into the depths of the soul and outlines the feverish hallucinations of a man, who has reached the edge. And yet, hope prevails. The hope of a better life never dies.
SVØLTUR (Starvation) is through and through a furious journey into the life of a person, who wanders the streets of a city on the verge of being crushed by destitute and the merciless fight to regain his footing in life.
