Bókin um tað góða

Ein maður doyr og eitt handrit liggur eftir hann.

Hvat so?

Ja, tað má ritstjórin, sum av tilvild fær handritið dettandi inn í telduna hjá sær, spyrja seg sjálvan.

Á útskinninum er høvundurin eitt ólukkudýr, ja, rætt og slætt eitt fordrukkið aputýggi. Fullur av eini skaldskaparligari fáfongd, sum javnan einki samsvar eigur sær í hegni og viti.

Og kortini.

Handritið, Bókin um tað góða, vísir seg, tá ið samanum kemur, at innihalda eina sjáldsama gløgga og beinrakna útgreining av samfelagnum. Hon er eitt eitt fyndargott og djúptøkið innlit í føroyska samtíð.

Hon má, skjótt sagt, takast í álvara.

Bókin um tað góða er søgan um tann rúmliga trýss ára gamla prentaran K., sum ein várdag í 2011 ásannar, at hann hevur mist trúnna upp á tað góða soleiðis, sum hann frá barnsbeini er vandur upp til at skilja tað góða í einum andliga trongum umhvørvi.

Og hvat er tá at gera?

Tvinnir eru kostirnir.

Annaðhvørt má K. fáa tað góða saman aftur í høvdinum onkursvegna.

Ella má hann fara til grundar.

Burturúr hesi tvígildu støðu skapast ein makaleys og hend-inga-rík frásøgn. Ein frásøgn, sum ikki bert nertir saman við føroyska samtíð, so tað neistar frá, nei, hon evnar eisini at seta føroysk viðurskifti í eitt speisamligt og lagnuløtt samband við umheimin.

Bókin um tað góða ger tíðarvend í føroyskum bókmentum – hon er sinnalagsbroytandi lestur.
...
A man dies, leaving a manuscript behind.

Now what?

Well, that is what the editor, who coincidentally receives the manuscript on his computer, must ask himself.

On the outside, the author is a derelict, indeed, a drunken scoundrel. Filled with literary vanity, which frequently lacks congruence in dexterity and intellect.

And yet.

The manuscript, Bókin um tað góða (The book about goodness), turns out to be an unusually clever and poignant elucidation of society. An exceptionally good and profound insight into contemporary Faroese times.

Simply put, it must be taken seriously.

Bókin um tað góða is the story of the open-minded 60-year-old typographer K., who one spring morning in 2011 realises, that he has lost faith in the kind of goodness, that he was raised to believe goodness to be in a religiously narrow-minded environment.

And what do you do then?

You have two options.

Either, K. needs to reconstruct goodness inside his head somehow.

Or he must perish.

From this dilemma, an extraordinary, eventful story unfolds. A story, that not only touches upon contemporary Faroese society in a way that makes sparks fly, but which also manages to make a sarcastic and fateful connection between Faroese realities and the outside world.

Bókin um tað góða is a watershed in Faroese literature – a read compelling you to think again.